Jak wspierać dziecko z chorobą nowotworową?

Za podstawę opieki nad chorym na raka dzieckiem uznać należy w pierwszej kolejności przekazanie mu informacji o jego chorobie. Jednak wielu rodziców zada sobie pytanie w jaki sposób rozmawiać, z dzieckiem na tak trudny temat? Jak przekazać niepewność przyszłości i konieczność walki? Czy naprawdę muszę powiedzieć dziecku, że niedługo umrze.

Rozmowa z dzieckiem o chorobie

Przede wszystkim to w jaki sposób porozmawiamy z dzieckiem na temat jego choroby i ile informacji przekażemy powinno zostać uzależnione od jego wieku. Z pewnością przedszkolakowi powiemy znacznie mniej niż nastolatkowi, który w razie naszych niedopowiedzeń i tak resztę sobie doczyta.

Warto być szczerym, ale nie należy dziecka straszyć. Nie ukrywajmy własnych emocji, nic się nie stanie jeśli rozpłaczemy się w czasie rozmowy pokażemy bowiem dziecku że nam zależy i że też możemy się bać, a tym samym damy mu do tego prawo i większą siłę do walki.

Wsparcie dziecka przez rodziców

Odpowiednio przeprowadzona rozmowa na samym początku buduje zaufanie pomiędzy dzieckiem a rodzicami. Dzięki temu w późniejszym czasie znacznie łatwiej jest mu pomagać i wspierać.

Rodzic powinien być obecny przy dziecku we wszystkich kluczowych momentach, młodszego dziecka nie pozostawiać samego w szpitalu.

Warto pokazywać swoje zaangażowanie, tłumaczyć pojawiające się informacje, pozwalać na zadawanie pytań jak również na rozmowę i wyrażenie emocji. Jednak najważniejszą rolą rodzica jest po prostu być.

Wsparcie psychologiczne

Wielu dzieciom w obliczu własnej choroby oraz uświadomienia sobie faktu śmiertelności człowieka niezwykle trudno jest poradzić sobie z pojawiającymi się emocjami i myślami.

Niekiedy rozmowa z rodzicem czy inną bliską osobą nie poprawia sytuacji. W takim momencie warto skorzystać ze wsparcia psychologa, najlepiej psychoonkologia.

Kompleksowe wsparcie

Wielu specjalistów wskazuje, że najlepsze efekty leczenia daje sytuacja gdy dziecko jest stale otoczone opieką przez tą samą grupę osób. Stwarza mu to poczucie bezpieczeństwa i pewności, jak również daje możliwość ciągłości terapii. W czasie leczenia chorób nowotworowych u dzieci wsparcie pochodzi od lekarzy, pielęgniarek, psychologów, terapeutów, nauczycieli, pracowników socjalnych oraz osób duchownych.

Niekiedy brak zmian w personelu otaczającym dziecko i jego rodziców może mieć jednak negatywne skutki psychologiczne, gdyż zarówno dziecko jak i rodzice mogą odczuwać lęk i niepewność w obliczu nieobecności lekarza prowadzącego.

To nie Twoja wina

Ważnym elementem wsparcia dla dziecka jest przekonanie go, ze choroba nie pojawiła się z jego winy. Nie może ono uważać, że złe oceny czy zachowanie spowodowały takie cierpienie i ciężką chorobę.

Wolontariusze

Dodatkowo na dziecięcych oddziałach onkologicznych działają wolontariusze, którzy organizują rozmaite zajęcia dla dzieci.

Jest to o tyle cenne iż pozwala choć na chwilę oderwać się od szpitalnej rzeczywistości i poczuć jak zwykłe dziecko, które nie musi walczyć z chorobą.

Nawet, a właściwie tym bardziej w sytuacji gdy dziecko gorzej czuje się psychicznie należy namawiać je do uczestnictwa, gdyż może dzięki temu poczuć się znacznie lepiej.