Radioterapia protonowa – czym jest i kiedy się ją stosuje?

Inną nazwą tego rodzaju leczenia jest protonoterapia. W radioterapii protonowej w celu zniszczenia guza nowotworowego wykorzystuje się megawoltową energię protonową o energii około 250 MeV.

Kiedy stosuje się radioterapię protonową?

Znajduje ona zastosowanie w leczeniu konkretnych rodzajów nowotworów:

• Nowotwory u dzieci,
• Nowotwory mózgu,
• Nowotwory rdzenia kręgowego,
• Chłoniaki,
• Nowotwory gałki ocznej,
• Mięsaki kości i tkanek miękkich,
• Nowotwory pęcherza moczowego,
• Nowotwory urologiczne, głównie prostaty,
• Nowotwory płuc,
• Nowotwory piersi,
• Inne.

Kiedy pacjent kierowany jest na protonoterapię?

Ten rodzaj leczenia radiologicznego znajduje zastosowanie u pacjentów, u których nie można wykonać klasycznego napromieniowania z uwagi na nazbyt głębokie umiejscowienie zmiany nowotworowej lub bardzo bliskie położenie narządów krytycznych.

Powszechność terapii protonowej

Metodę tę można uznać za rozwijającą się. Obecnie na świecie funkcjonuje około 50 ośrodków wykonujących zabiegi radioterapii protonowej. Najbliżej granic Polski w Pradze, Berlinie oraz Monachium.

Niezbędna aparatura znajduje się również w Krakowie w Centrum Cyklotronowym Bronowice przy Instytucie Fizyki Jądrowej PAN. Leczone są tam z powodzeniem nowotwory gałki ocznej. Istnieją plany rozbudowy krakowskiego ośrodka oraz budowy nowych placówek o profilu naukowo-badawczo- klinicznym w Warszawie oraz Poznaniu.

Zalety terapii protonowej

• Precyzyjne napromieniowanie jedynie guza nowotworowego – wiązka promieniowania kierowana jest bezpośrednio na zmienioną chorobowo strukturę.
• Zwiększenie dawki promieniowana dla nowotworu nawet o 25%.
• Zmniejszenie poziomu napromieniowania tkanek otaczających nawet o 40%.
• Dwukrotnie mniejsze ryzyko nawrotu nowotworu.
• Wzrost szansy na całkowite wyleczenie.
• Krótsze oczekiwanie na przyjęcie.
• Powrót do normalnego życia od razu po zakończeniu leczenia.
• Skrócenie leczenia do 15-20 wizyt.
• Zmniejszenie ryzyka utraty wzroku czy uszkodzenia narządów zmysłów.
• Brak konieczności stosowania innych metod leczniczych.
• Zmniejszenie ryzyka pojawienia się ostrych oraz przewlekłych powikłań wpływających na komfort życia pacjenta.